Wrastający paznokieć (łac.unguis incarnatus) to bolesna, często powracająca dolegliwość, dotycząca głównie dużego palucha stopy. Polega na wrastaniu się bocznego brzegu paznokcia w wał paznokciowy, powodując jego stan zapalny; obrzęk, silne zaczerwienienie, infekcję.
Do głównych przyczyn wrastania można zaliczyć: noszenie zbyt ciasnego obuwia, nieprawidłowe skracanie paznokci lub uraz mechaniczny. Paznokieć może wrastać zarówno z jednej jak i z obu stron. Gdy nie doszło jeszcze do zakażenia, a wrastający paznokieć nie powoduje silnego bólu, można spróbować leczenia samodzielnie, np. stosując tamponady (tamponiki nasączone specjalnym preparatem, umieszcza się pomiędzy płytkę, a wał paznokcia), które delikatnie podważą i nadadzą prawidłowy wzrost paznokcia. Również ważne są regularne kąpiele, a przede wszystkim prawidłowe skracanie paznokci na prosto. Jednak kiedy czujemy, że ból się nasila, a wał paznokciowy zaczyna mocno obrzmiewać, należy niezwłocznie zwrócić się z problemem do pedikiurzystki lub dermatologa.
Specjaliści rozróżniają kilka metod walki z dolegliwością. Jeszcze do niedawna, najczęściej stosowane było chirurgiczne usunięcie paznokcia lub jego części. Zabieg ten był niestety bardzo bolesny i często nie przynosił rezultatów. Do tego nowy paznokieć, ponownie zaczynał wrastać w skórę, przynosząc kolejną dawkę bólu pacjentowi.
Lepszą, efektowniejszą i przede wszystkim prawie bezbolesną metodą walki z wrastającym paznokciem, jest założenie tzw. klamry korekcyjnej. Rozróżnia się kilka typów klamer: drutowe, plastikowe B/S, B/S Quick, Onyclip (metalowo-plastikowe), sprężynowe. Najczęściej stosowanymi i łatwymi w obsłudze są klamry plastikowe B/S i B/S Quick. Nakleja się je na paznokieć w miejscu wrastania paznokcia, a w czasie gdy zaczynają sprężynować, unoszą paznokieć do góry. Dodatkowo klamra B/S Quick, umieszczona na specjalnej folii, nie wymaga użycia narzędzi, co jest ważne dla pacjenta, dla którego każdy najmniejszy dotyk zaognionego miejsca powoduje cierpienie.
Inną bardziej zaawansowaną klamrą korekcyjną jest klamra drutowa. Pierwsza tzw. „orthonyxie”, wynaleziona przez szkockiego technika dentystycznego Rossa Frasera w roku 1964, nie spełniała niestety w stu procentach swojej funkcji, a jej zakładanie wymagało niekiedy stosowania znieczulenia. Dwadzieścia lat później, Elwira Osthold stworzyła nowy model klamer VHO-Osthold wykonanych ze stali chirurgicznej, które funkcjonują do dziś. Są dużo precyzyjniejsze i skuteczniejsze. Ich funkcje przypominają zastosowanie drucianych aparatów nazębnych. Pozwalają natychmiast uzyskać ulgę, dzięki podniesieniu krawędzi bocznych paznokcia do góry i nadawaniu nowego toru wzrostu paznokcia. Klamra drutowa składa się trzech głównych części: drutu o specjalnie wygiętej konstrukcji, dwóch ramion oraz dwóch haczyków. Długość ramion i haczyków odpowiednio dobierane są i dostosowane do potrzeby pacjenta. Klamry utrzymają się, aż do całkowitego odrośnięcia paznokcia, a ich długotrwałe stosowanie zapobiega ponownemu wrastaniu. W zależności od potrzeb można stosować jednocześnie dwie klamry.
Pozwolenie na zakładanie klamer korekcyjnych wymaga specjalnego przeszkolenia i wiedzy o tematyce podologicznej. Bardzo ważne jest odpowiednie zachowanie higieny podczas zabiegu oraz zastosowanie specjalnych narzędzi. Często również niezbędne są konsultacje z dermatologiem, zwłaszcza gdy dochodzi do silnego zakażenia.
Ostatnio modne stało się ozdabianie klamer za pomocą różnego rodzaju ozdób, np. cyrkonii, perełek czy zdobień akrylowych. Założenie klamry w gabinecie kosmetycznym to koszt ok. 150 zł.
źródło zdjęć:
Internet