Kobiece piersi od dawna wzbudzały zainteresowanie i ciekawość. Są bowiem symbolem kobiecości, piękna i seksu. Już starożytne kobiety zwracały szczególną uwagę na ich pielęgnację i ochronę.
Historia pierwszego biustonosza sięga stuleci. Wykonany z materiałowych bandaży, noszony głównie przez Rzymianki i Greczynki, miał nie tylko chronić i podtrzymywać biust podczas uprawiania sportu, ale także zbliżyć kobiecą sylwetkę do męskiej.
W wieku XIV nastał czas gorsetów. Przeszły długą drogę ewolucyjną i przetrwały do dziś. 
Z początku projektowano je luźne i wygodne, z biegiem czasu o skomplikowanych i dziwacznych krojach, ograniczających swobodę ruchu. W wieku XIX miały już nie tylko podtrzymywać piersi, ale także modelować, i wysmuklać talię. Zwężane za pomocą specjalnych, umieszczonych na plecach wiązań oraz usztywniających fiszbinów, pozwalały jedynie na płytki oddech, powodując niekiedy liczne zniekształcenia sylwetki, nawet już u małych dziewczynek. Gorsety miały za zadanie kształtować kobiece ciało, przypominając kształt klepsydry, czy talii osy.
W roku 1859 Henry Lesher z Brooklynu, zaoferował kobietom nowy rodzaj staników, o sztywnej metalowej konstrukcji. Było to nowe i lepsze rozwiązanie, jednak bardzo przeszkadzało w codziennych czynnościach. Dlatego kilka lat później, w roku 1889, słynna Francuzka, Herminie Cadolle ulepszyła model, oferując biustonosze wykonane z metalowych sitek, wyłożonych jedwabiem, 
nazwała je „le bien-être” (dobrobyt). Dolna część garderoby była wykonana w formie gorsetu, górna zaś była oddzielnym biustonoszem. Gorset był na tyle luźny, że nie powodował zbytniego parcia na talię i nie utrudniał oddechu. W roku 1905 biustonosz sprzedawano osobno jako soutien-gorge (wsparcie piersi). Staniki firmy Cadolle znane są we Francji do dziś.
4 września 1891 Hugo Schindler za swoje odkrycie „bielizny podtrzymującej piersi” otrzymał Patent Cesarski. Podobnie jak Christine Hardt z Drezna, która otrzymała go 5 września 1899 roku. Rewolucją w świecie biustonoszy panny Hardt były ramiączka, zapinane na guziki, co ułatwiało zakładanie i pranie staników.
W roku 1907 magazyn Vogue jako pierwszy użył terminu określającego biustonosze – „brassiere”, w skrócie „bra”. Słowo pochodzi z języka francuskiego i oznacza „ramię”.
W roku 1913 przyznano patent na biustonosz, amerykance Mary Phelps Jacob, której w projektowaniu pomogła służąca, Marie. Wykonany z dwóch chusteczek i wstążeczki, nie tylko podtrzymywał biust, ale także w porównaniu ze sztywnym gorsetem, ułatwiał swobodne wykonywanie ruchów. Biustonosze Jacob są uważane za najbardziej podobne do obecnie stosowanych. Patent odsprzedała firmie Warner Brothers Corset Company w Bridgeport, Connecticut. za $1,500. Firma w 1935 roku wprowadziła w obieg rozmiary miseczek zaczynających się od A i kończących na D oraz powiększyła wartość modelu ponad tysiąckrotnie.
Podczas pierwszej wojny światowej, nastał czas emancypacji, a status kobiet się podniósł jako jedynych chlebodawców rodziny. Powstało Stowarzyszenie na Rzecz Uproszczenia Damskiego Ubioru. W manifeście wszystkie kobiety zrzuciły gorsety i biustonosze, uwalniając piersi od niewygodnej bielizny. Ten moment zadecydował również o zapotrzebowaniu na nowe, bardziej praktyczne biustonosze. Musiały być delikatne i wystarczająco wygodne w noszeniu, podczas wykonywania niemalże każdej pracy przemysłowej. Producenci więc, zmuszeni byli wykorzystywać do projektów delikatne, lżejsze i przede wszystkim przepuszczające powietrze tkaniny. To był ostateczny koniec gorsetów. Piersi miały być płaskie, a budowa ciała gładka, pozbawiona krzywych. Stworzono staniki o nazwie „Boyish Forma”. Podczas I wojny światowej w 1917 roku, Bernard Baruch poprosił kobiety o ich gorsety, do wykorzystania zawartych w nich drutów, otrzymano z nich 28000 ton stali, które wystarczyły, aby zbudować cały okręt wojenny.
W 1922 roku rosyjska emigrantka Ida Kaganovich Rosenthal wraz z mężem Williamem i partnerem Enid’em Bisset’em, założyli spółkę „Maidenform”. Ida nie rozumiała spłaszczającego piersi, wojennego stylu biustonosza. Stworzyła więc nowe, dopasowane do różnych kształtów i wielkości biustu. Biustonosze opracowała na podstawie każdego etapu życia kobiety (od dojrzewania do dojrzałości). Wykonano je z dwóch, wbudowanych i oddzielających piersi kubeczków, mających akcentować głębokość kielicha,. W ciągu następnych czterech dziesięcioleci Maidenform z Idą i Williamem na czele był największym prywatnym zakładem produkującym bieliznę w Stanach Zjednoczonych, a ich produkty były sprzedawane w sklepach w całym kraju i na świecie.
W 1930, firma Warner Brothers wyprodukowała pierwszy popularny i sprężysty biustonosz, Lastex, który był najbardziej skutecznym w powiększaniu kobiecych piersi.
W 1940 roku Fryderyk Mellinger z Manhattanu, stworzył biustonosze typu push-up z poduszkami noszonymi wewnątrz. Były to pierwsze biustonosze niemające nic wspólnego z praktycznością. Miały podnosić piersi do góry, powodując ich optyczne powiększenie. Biustonosze Fryderyka były słynne w Hollywood wśród wielu gwiazd.
Na cześć francuskiej skandalistki, aktorki Brigitte Bardot, w roku 1950 biustonosze wzmocnione fiszbinami i unoszącymi piersi mocno do góry nazwano „bardotkami”.
W roku 1990 firmy Frederick’s of Hollywood i Victoria’s Secret stały się dwoma największymi sieciami sprzedaży detalicznej bielizny w Ameryce.
Dziś biustonosze mają już ponad 100 lat, znane są i noszone na całym świecie. Są tanie i łatwo dostępne w każdym rozmiarze i rodzaju tkaniny. Projektanci ciągle doskonalą nowe style bielizny, w celu dopasowania ich do coraz bardziej wymagających klientek. Stworzono podział bielizny w zależności od ich przeznaczenia: jest to bielizna noszona, na co dzień; skromna, wygodna, przeznaczona do uprawiania sportu oraz noszona okazjonalnie, np. w sypialni, jest to bielizna seksowna i romantyczna.
W jaki sposób określić rozmiar biustonosza?
Mimo, że na świecie istnieją dziesiątki różnorodnych biustonoszy, kobiety i tak mają poważne problemy z ich dopasowaniem do swojego kształtu ciała. W jaki więc sposób dobrać odpowiedni do własnej sylwetki?
Rozmiar biustonosza określa się za pomocą liczb i liter. Liczba określa obwód w klatce pod biustem, litera zaś rozmiar miseczki od A do J. W europejskiej numeracji obwody zwiększają się, co 5 cm (np. 70, 75).
Największa kula stanikowa
9 listopada 2003 roku za pośrednictwem Emily Duffy, kobiety stworzyły gigantyczną kulę stanikową, tzw. „BraBall”. Ma ona przedstawiać elementarny kształt kobiecy – kulę, która przypomina zarówno kształt świata, jajników, komórki jajowej jak i oczywiście piersi. Czyli wszystko to, z czym kojarzy się ciało kobiety. Została stworzona z 18056 zużytych biustonoszy kobiet z całego świata. Staniki, warstwa po warstwie łączone były ze sobą za pomocą zapięć. Kula waży ok. 1800 funtów i ma 152 cm wysokości
Rodzaje biustonoszy
Biustonosz sportowy– przytrzymuje biust, ułatwia swobodę ruchu. Wykonany z bawełny, wchłania pot i zabezpiecza przed podrażnieniem skóry. Często bezszwowy.
Bardotka – Usztywniony fiszbinami, bez ramiączek. Podnosi mały biust do góry, optycznie zwiększając jego wielkość.
Biustonosz push-up – podnosi piersi do góry, dzięki wszytymi w biustonosz gąbeczkami lub silikonowymi wkładkami.
Biustonosz japoński – ze specjalnie podgrzewanymi wkładkami żelowymi.
Biustonosz dla kobiet karmiących – bawełniany biustonosz z odpinanymi miseczkami, pozwalającymi na delikatne podtrzymanie biustu. Konstrukcja bez fiszbin.
Dodatkowo rozróżniamy biustonosze:
Jaki biustonosz wybrać
Biustonosz Półsztywny
Dolna część biustonosza jest usztywniona.
Biustonosz Usztywniony
Cała miseczka jest usztywniona.
Biustonosz Miękki
Bez fiszbin i elementów usztywniających